De wekker staat om 6u30. Vroeg! Maar ze voorspellen kans op onweer in de namiddag en we hebben géén zin om terug helemaal doorweekt te zijn 😉.
We rijden in zo’n 50min tot in het dorp Linthal. Hier parkeer je de auto en kan je de kabelbaan naar boven nemen, waar de wandeling start. Je koopt een ticketje aan de automaat en dan gebeurt ook alles automatisch: ticketje scannen, het kleine ‘eitje’ instappen (waar je met max 8p in kan (toch wel krap)) en op het knopje drukken. De deurtjes sluiten en het eitje brengt je via de steile kabel naar boven. Absoluut niet voor mensen met hoogtevrees, dit! Ik moet eerlijk bekennen dat wanneer het eitje een pilaar passeert en eventjes heen en weer beweegt, het toch wel de ogen toeknijpen is!
Eens bovenaan aangekomen, kan je één van de twee uitgangen kiezen, want het is een ‘roundtrip’. We nemen een fluohesje uit de curverbox en stappen dan de eerste 2750m via een lange, natte, deels verlichte tunnel naar de voet van het meer: de Limmernsee. Bijna op het einde van de tunnel, kan je eventjes de trapjes nemen naar beneden en dan kom je op de gigantische stuwdam uit!
Na ongeveer 30min zien we terug licht en kan de ‘echte’ wandeling (lees = klim) beginnen. Het pad gaat meteen de hoogte in, langs de bergflank en af en toe moeten we klauteren via kettingen. We stijgen in totaal zo’n 700m, tot we bijna boven zijn. Hier kunnen we links afslaan om nog een beetje hoger te klimmen om zo op het ‘hoogste’ uitzichtpunt te komen boven het meer. Of we slaan rechts af, naar de Mütseehütte.
We zetten het laatste klimmetje in tot aan het uitzichtpunt: waauw! Mooi hier en je ziet nu duidelijk dat we véél gestegen zijn! De zon komt al de hele dag af en toe piepen, dus wanneer ze eventjes schijnt, kleurt het meer nog feller blauw.
Tijd voor een pauze nu, amai! De beentjes moeten even rusten. We dalen terug een beetje om daarna weer te stijgen tot aan de Müttseehütte. Hier zoeken we een plekje uit de wind en eten we onze boterhammetjes op.
Vanaf de hut, is het nog een klein beetje bergop tot we op het hoogste punt uitkomen, op zo’n 2570m hoogte.
Van hieruit gaat het enkel nog maar naar beneden! En die tocht naar beneden blijft maar duren en duren…het lijkt eindeloos. We passeren ook regelmatig iemand die bergop aan het stappen is en we kunnen alleen maar denken: wie doet zoiets?! Haha! Hier zie je goed hoe hoog je nog moet stappen…écht, daar zou je niet aan beginnen, haha!
Onze benen zijn zo slap als een vod, als we aankomen bij de kabellift! ’t Is gedaan voor vandaag, we stappen niet meer 😉 alleen nog maar als ’t is voor te eten, haha!
We rijden ‘s avonds naar Dapura Mia, een Indonesisch restaurant. Honger als een paard! We bestellen de mie goreng en de dampende hete rode curry!
timenelisaroadtripeurope 